Generowanie kluczy głównych w nHibernate

Każda tabela w bazie danych powinna posiadać kolumnę zwaną kluczem głównym. Dzięki tej kolumnie jesteśmy w stanie jednoznacznie odróżnić wiersze w bazie danych.
nHibernate posiada kilka generatorów kluczy głównych. Możemy je podzielić na dwie kategorie:

• takie, które wymagają odpytania bazy danych po wstawieniu rekordu do bazy o wygenerowany id
• takie, które wstawiają id wraz z wierszem

Pierwszy sposób jest niekorzystny, gdyż aby pobrać wartość id klucza należy wywołać dodatkowe zapytanie do bazy danych - zwiększamy obciążenie na bazie danych, jednocześnie zmniejszając wydajność aplikacji.

Pierwsza grupa zawiera następujące generatory:

• identity -zwraca id wygenerowane przez bazę
• select - używa zapytania SELECT aby pobrać id rekordu (potrzebny jest w takim wypadku klucz naturalny)
• sequence-identity - używany dla baz obsługujących sekwencje
• trigger-identity - zwraca id wygenerowane przez trigger
• native - w zależności od bazy danych (np. dla MS SQL identity, dla Oracle - sequence-identity)

Druga grupa jest szersza i zawiera więcej możliwości:

• hilo - użyty jest algorytm Hi/Lo - rezerwowany jest zakres identyfikatorów numerycznych. Po skończeniu danego zakresu rezerwowany jest kolejny. Jest to bezpieczne rozwiązanie, gdyż użyta jest w bazie dodatkowa tabela przechowująca rezerwowane zakresy
• guid - wykorzystuje GUID
• guid.comb - łączy 10 bajtowy GUID wraz z 6 bajtową datą. Zmniejsza to poziom fragmentacji indeksu
• guid.native - pobiera GUID z bazy (wymaga to odwołania do bazy dnaych)
• uuid.hex - tworzy GUID numeryczny
• uuid.string - zapisuje GUID w postaci binarnej - w takiej postaci jest nieczytelny dla człowieka 
• counter - licznik inicjalizowany z zegara systemowego; nie można go stosować w rozwiązaniach gdzie baza jest współdzielona 
• increment - rozwiązanie podobne do poprzedniego - wartość początkowa licznika pobierana jest na starcie jako MAX(Id) i inkrementowana w czasie działania programu. Nie nadaje się w rozwiązaniach gdzie jest współdzielona baza danych.
• sequence - korzysta z sekwencji dostępnych w takich bazach jak Oracle i PostgreSql
• seqhilo - łączy algorytm Hi/Lo z sekwencjami w celu poprawienia wydajności
• foreign - używa klucza z innej encji - najczęściej wykorzystywany w przypadku relacji one-to-one

Każdy sposób ma swoje wady i zalety. Najbezpieczniejszą metodą jest GUID, który ze względu na swoją długość zapewnia unikalność pomiędzy wieloma instancjami aplikacji korzystającymi z tej samej bazy danych.
Jeżeli budujemy prostą aplikację, a z bazy będzie korzystała tylko jedna aplikacja możemy spokojnie jako klucza głównego użyć typu całkowitoliczbowego (integer).